ZİHNİ ASLAN
Bir sabah okula geldiğimizde bir de baktık ki, bizim ÖSKÜRÜK KAYASINA kireçle KURT resmi yapmışlar. Merakla herkes gibi biz de öylece oraya bakarken müdürümüzün gür sesi geldi; "girin içeri’’
Her teneffüs zili çaldığında öğrenciler yürüyüş alanında guruplar halinde hem kayaya bakıyor hem bir şeyler mırıldanıyorlardı.
Okulda,çarşıda, kıyıda köşede mırıldanmalar oluyor, "uyuz ite benziyor" diye hakaret edenlerin yanında, "aferin MİLLİYETÇİ gençlere iyi yapmış" övgüleri de geliyordu..
Oysa Bozkurt motifi kitaplarda yer almasa da TÜRKLERİN ERGENEKON'dan (şimdilerde terör örgütü oluverdi çıktı!) çıkmasını sağlayan yol göstericimiz değil mi?
Türk Destan ve Efsanelerimizden önemli yeri olan BOZKURT DESTANI Ergenekon'dan Çıkış Destanı.
BOZKURT ÇOK SEVİLMİŞ ESKİ TÜRKLERDE... Sembol olarak kullanıldığı gibi mızrak başlarında da motifler kullanılmış. Öyle ki Cumhuriyetimizin Atatürklü yıllarında Bozkurtlu paralar bile tedavüle çıkarılmış. İlk Milli Petrol Şirketimizin simgesi de ağzından alev çıkan Asena Kurt değil mi?
ZİYA GÖKALP bu konuda "ÇIK EY YÜZBİN MIZRAĞIMIZ" dizeleri ile anlattığı destanımıza göre, dört yüz sene iki dağın arasında sıkışıp kalan, çoğalan TÜRK BUDUNU yaşadığı yere SIĞMAZ OLMUŞ bu yüzden işgal edilen eski yurtlarına dönmek için harekete geçmişler destanımızın ana teması..
Lise bir yada iki tam hatırlayamıyorum köye gidip geldiğimizden şehirde KİM NE YAPMIŞ? KİM YAZMIŞ? NE KONUŞULUYOR bilmiyorduk..
Kurt Resmi Öksürük'te bir süre kaldı. Sonra bir gece başka birileri gidip sildi.
Bendeki yurtseverlik o çağlarda HAMASİ duygulardan öteye gitmezdi. Bu sevgide mensup olduğum Türk Milletinin bir ferdi olarak normaldi. Okumayı yazmayı seviyordum, elime geçen kitabı okuyordum. Gerçi kitap alacak para yoktu ya? Karnımızı bile doyuramıyorduk.
Aile fakir, yoksul biz okumak istiyoruz benim Ergenekon’um köyden çıkıp okumaktı…
O yıllarda şehrimizde birçok şimdiki deyimi ile ses getiren bir takım eylemler yapılıyordu. Kimler yapmış olduğunu sonradan öğreniyorduk.
Yapanları edenleri öğrendikçe vay anasını demekten kendimizi alamıyorduk
Mesela cami duvarlarına orak çekiç yapanlar- Şehrimizin Yeni Şebinkarahisar Gazetesinin Matbaasını yakma girişimleri, Öğretmenler lokaline patlayıcı atmalar sağa sola yazılar bildiriler BİZLERİ BİRBİRİMİZE düşman edebilecek her türlü provokasyonlar ne adına yapıldı? Hala kafam da soru işaretleri olarak duruyor.
Okumamız istenen gazeteler BİZİM ANADOLU-TERCÜMANDI.
Şahin Öğretmenim bana okuduğu gazeteleri getiriyordu. Genelde Tercüman, arada sırada Akşam Gazetesi idi.
ARKADAŞLARIMIN BİR KISMI Cumhuriyet getiriyorlardı. Ama AKŞAM Gazetesinde ÇETİN ALTAN (şimdi sülalece dönek diyorlar) TAŞ diye bir sütunu vardı okunurdu. Ne yazılardı ama..
O sıralarda BİR PİYES GELDİ DIŞARDAN. DAVET EDİLMİŞ OLMALILAR Moskof Sehpası.
BÜTÜN ÖĞRENCİLER gitmiştik para ödemedik. Hatta sinema salonunda "yarım ay şeklinde oturun seyredin" demişlerdi. Ne olduğunu bilmiyordum.
O PİYESTEN BAŞLANGIÇTA OKUNAN GÜZEL SESLİ BİR HAFIZIN OKUDUĞU KURAN ve GPU ajanlarının Türkler üzerindeki zindanda dahi uyguladığı aşağılayıcı davranışlar kaldı belleğimde kaldı. Hala o güzel sesli Kuran okuyan şahsın sesi kulaklarımda.
Böylece Moskof OLARAK BİLDİKLERİMİZİN NELER YAPTIĞINI öğreniyorduk.. Öyle ya Amerikalılar ta ilk okuldan başlayıp orta okulda devam eden Süt Tozu, Yoğurt , helva ekmek yardımı YAPIYORLARDI .
TORBALAR DA BİR BİRİNE KENETLENEN İKİ BİLEK bir ABD bayrağı biri ay yıldız BİZİM BAYRAĞIMIZIN AY YILDIZI vardı.
Demek ki belleklerimize kazınmak istenmiş. ABD HERŞEYE KADİR!!! yardım sever!!! GÜÇLÜ, DÜNYAYI KOMİNİZM TEHLİKESİNDEN, MOSKOF'TAN KURTARACAK!!!...
PANAYIRLAR OLURDU memleketimde. Pehlivanlar güreş tutar, cambazlar gelirdi. Sanırım bizim ilçemiz çevrede en sosyal en hareketli yer idi. Ne de olsa eski vilayettik.
Okuma seviyesi kültür seviyesi yüksekti.
Memleketimizde Tiyatro-Konser etkinlikleri eksik olmazdı.
Ayrıca gençlerimizde sahneye oyunlar koyardı. Bu gelenek Şebinkarahisar’da Cumhuriyetimizin ilk yıllarında itibaren vardı.
Bizim Lise civarda SOSYAL alanlarda çok faaldi. Demek ki idarecilerimiz öğretmenlerimiz özellikle edebiyat öğretmenlerimiz ileri görüşlü idi.
Şebinkarahisar Lisesi adıyla gazete çıkardığımız gibi Duvar gazetesi de çıkarırdık.
Duvar gazetesinde bir şairin şiirini yazmıştım
YAĞMUR YAĞIYOR BİTAP DÜŞMÜŞ TOPRAKLARA – ANLAT KİMSESİZLİĞİMİZİ ANLAT ONLARA dizeleri ile başlayan serbest bir şiirdi.
Bir gün Habip Hocam beni çağırdı "Sen böyle şiir nasıl yazdın? Biz seni biliyoruz." Dedi. Benim sağcı öğrenci olduğumu ima etmişti. Ben "Hocam ben köylü çocuğuyum yazamam mı?"dediğimde "hadi bakalım" demişti.
Ortaokula başladığımızda Lise öğrencileri HABABAM SINIFINI SAHNELEMİŞLERDİ sanırım İNEK ŞABAN rolünde YAVUZ SELİM ARSEVEN MİYDİ ? O SAHNEDEN HATIRLADIĞIM kenefte "su gibi GİDİYOR ABİ" diyor millet kahkahalarla gülüyordu. O zaman kafama koymuştum ben de BÖYLE ETKİNLİKLERDE yar almalıydım…
Bir keresinde de BUZLAR ÇÖZÜLMEDEN oynamışlardı DELİ KAYMAKAM ROLÜNDE rahmetli Veli Yılmazdı, ağa rolünde ise Erdal Aydınlı idi. O SAHNEDEN KAMAKAMIN AĞAYA BAYAT YEMEK YADİRMESİ BELLEĞİMDE KALAN tek bölümdü.
Müzik Dersinde NAMIK hocamız sesimi beğenince GEREK SINIF GEREK OKUL MÜSAMERELERİNDE KORODA YERALMAYA BAŞLADIM.
Bir müsamere’de BİR KEZ SOLİST OLARAK TÜRKÜ SÖYLEMİŞTİM. Halk Eğitim Merkezinde sahnede "YÜCE DAĞ BAŞINDA YANAR BİR IŞIK"
Unutur muyum. Orta sonda 3/b sınıfı olarak İNGİLİZCE ÖĞRETMENİMİZ SERPİL HANIM bize ÜÇTANE İNGİLİZCE ŞARKI söyletmişti. BİRİSİ YILBAŞI ŞARKISI idi. Unutmadım (Jingbell) cıngıl BELLS…
BENİM İÇİN LİSE İKİ VE ÜÇ SINIFLAR KENDİMİ BİLDİĞİM ÖLÇTÜĞÜM dönemlerdir. Bu arada HALK EĞİTİM MERKEZİNDE saz kursu açıldığını öğrendim.
Ben de kayıt olmaya gittim. Mesele saz bulmaktı. HÜSNÜ ENİŞTENİN EVİNDE ESKİ BİR SAZ vardı. CURADAN biraz büyüktü ve teli yoktu.
Durduğumuz evin önündeki teli kestim, içindekileri çıkardım; saza bağladım yani ilk zamanlar çamaşır teli bağladım. Dan-dun sonra Sivas’tan o zamanki tek kırtasiyeci İlhami Özgün YOĞUN TALEP ÜZERİNE tel getirdi, bir takım aldım. Hoca taktı sanırım.
Halk Eğitimde hatırlayamadığım birisi nota filan yok NEJAT olabilir. GELİN AYŞEM türküsünü çaldı ilk kez akort yapmayı öğrendik. Bu akort çok mühimdir. Alt ince teller aynı ses olacak. orta mi perdesine basıp alt ve orta teller sesteşliği sonra orta do perdesine basıp orta ve üst tellerin sesteşliği esastır. Namık hocamız GAM yapmayı öğretmişti. Do re mi diye hatta birkaç türküyü de sınıfta solfej yaparak öğrenmiştik. Mesela "benim annem" Do re mi mi re do do re mi mi re" benim annem güzel annem’…ve Tamzara ‘re mi fa sol fa sol la fa sol fa mi fa mire do si la sol fa sol la fa sol fa mi fa mi re’
Önce akort yapmayı öğrendik her zaman hoca bulacak değiliz ya. Birkaç ay cumartesileri gittim. Saz öğrenenler gibi biz de ilk önce Gelin Ayşem ve Fırat Kenarını öğrenip ufak ufak çalmaya başladık. Evde ninem önceleri yeter kafa beyin bırakmadın derken bir süre sonra "oğul ne güzel hele çal söyle kurban olim sesine", deden de iyi türkü söylerdi. Yere yatmayasıca derdi gülerek. Bu yere yatmayasıca KARGIŞ'tı evet bizim oralara mahsus ölenlerin ardından söylenirdi.
DEDEM İKİ EVLİ İMİŞ NENEMİN ÜSTÜNE KUMA GETİRMİŞ AMA 1939 ERZİNCAN DEPREMİNDE dedemde ikinci hanımı yani babamın öz anası benim öz nenemde ölmüş. Ama biz bizi doyuran, bizi terk etmeyen Galıngarı lakaplı nenemizi bildik. Üzerine kuma getirdiği için öyle diyormuş meğer.
Şiir okuma yarışmaları gibi bir yarışmada 'Vur' adlı bir şiir okumuştum Mehmet Emin Yurdakul'dan ama aralarında kaymakamın da olduğu jüri Abdurarahim Karakoç'un ŞİİRİ TOHDUR BEG bir diğer arkadaş aynı şairin MEBUS BEĞ şiirini okudu. Sanırım LEVENT ARSEVEN BİRİNCİ OLMUŞTU. Onu çalıştıran HÜSEYİN ÇALIK'TI. BİZ KAHRAMANLIK ŞİİRLERİNİ coşkuyla okuduk ama kendimizi kandırdık oysa yöremiz fakir insanlar önce karınlarını doyurmaya muhtaçtılar…
Evet liselerde münazaralar olurdu. Hem de nasıl çekişmeli. Hatta ilçeler arası da olurdu. Mesela GAZETE Mİ? –KİTAP MI? gibi konular çok farklı idi.
Yer aldığım bir münazara KALKINMAYA KÖYDEN Mİ BAŞLAMALI, ŞEHİRDEN Mİ? Tezimiz çok kuvvetli idi zamanın kaymakamına savcısına gidip fikirler almıştık. İşte o zamanın kaymakam bana bir kitap vermişti: Türkiye’nin Geri Kalmışlık Tarihi. O kitaptan biraz okudum çok ağırdı bana göre. Notlar aldım.
Halk Eğitim Salonu dopdolu idi. Ön tarafta Jüri oturuyordu. Sonradan dediğine göre münazara hocamızın deyimi ile açık ara önde gidiyorduk. Birden salondan birileri bize su bardağı altında notlar verdiler çaktırmadan. Alınan o notları bir arkadaş okudu. Bir anda jürinin tebessüm eden yüzü kızardı bozardı. Saldırmaya hazır kartal gibi hocamızın gözleri açıldı. Kızgınlığı açık açık belli oluyordu…Çünkü verilen notlarda feodalizmden Kominist Rusya’dan, Bulgaristan’daki yapılanmalardan, kolhozlardan bahsediyordu.
Bizim arkadaşlarımızdan birisi BETÜL ÜLGENDİ. Evet, gözlerinden yaş gelmişti. Neticede ortalık karıştı.Salonda uğultular oldu. Bize not verenler birden bire kayboldular. Münazara bitti, kaybettik böylece yarışmayı Kalkınmaya Şehirden Başlamalı kazandı.
Bu grubun sözcüsü VELİ YILMAZ arkadaşımızdı. Ertesi gün derste edebiyat öğretmenimiz ERSAN bey derse kapıyı tekmeleyerek girdi adeta. Suratı kıpkırmızı, burnundan soluyordu. Öyle bağırdı, çağırdı ki öbür sınıftan bir öğretmen kapımızı açtı. Şaşkın gözlerle bize ve hocaya baktı bir şey söylemeden gitti.
Öğretmenimiz sabote edildiğini söyledi. Bizim sınıftan iki kişi idik münazarada yer alan. .Bize bir sille tokat girmediği kalmıştı. Kem küm etkise de susturdu. "Sizi kimler oyuna getirdi biliyorum terbiyesizler" dedi. Dersimizi almıştık. Ama hocamız asla kin beslemedi. Yinede bir ders sonra başımızı okşadı hafiften kulağımı çekti. "Eşşoğlu eşek oğlum" dedi. Tebessüm ediyordu. O da biliyordu ki biz masumduk.
Piyeste rol aldığım ilk oyun Cevat Fehmi Başkurt eseri Karaların Mehmedi idi.
Zaten bu yazarımızın birçok eseri piyes olarak oynanırdı. Rolüm Kör Zeynel, ağanın kızını kaçıran yanaşmanın peşine düştüm. Ne bu eserde giriş ve sonunda bir türkü vardı. Hatta Ersan Hoca sakal takıp sürekli sahnede kaldı . Unuturuz diye arada fısıldıyordu. Kimler mi vardı, Hasan Tuncer- Ferhat Alp –Necla Uğurlu- Ben - Abdulbaki Üçünçü hatırladıklarım.
"Çiftlik beylerin malı.." yanaşmaların söylediği bir türkü ile başlıyordu. Piyes Ersan hocam saz çaldığımı biliyordu. "Ezgi yap" dedi. Ben de bir şeyler yaptım çok beğenildi. O ezgi hala belleğimde zaman zaman bağlamamla tazeliyorum. Notaya dökebilsem keşke…
Çok büyük alkış almıştık… Şebinkarahisarlılar bu konularda asla yalnız bırakmazlardı bizleri..
Öyle ki piyesimizi Alucra-Kelkit-Şiran'da da oynadık. Belediye otobüsü götürmüştü bizi.
Alucra'da sahneyi kurarken etraftan söğüt kavak dallarını kesip getirmiştik.
Türkiye'de Amerikan aleyhtarlıkları tam da o sıralarda yoğunlaşıyordu. 6 filo Dolmabahçe’de denize dökülmüştü. Hocalarımız anlatıyorlardı.
Harun Karadeniz ismi geçiyordu ZİRA hemşerimizdi; Alucralı olduğunu öğrenmiştik.
Zaman zaman çarşıda bir derneğe gidiyordum. ‘Genç Ülkücüler Derneği’ idi sanırım. Bize marş öğretiyorlardı. Özellikle İbrahim Aktan öğretiyordu. Seminer oluyordu Alparslan Türkeş- Nihal Atsız, Necdet Sançar adları geçiyordu. Konuşmalardan Ötüken adlı dergi ellerindeydi hep.
Orhan Gürsoy- Lebez Murat Toker- Fuat Tiryaki-Hüseyin Çalık-İrfan Kömbe unutmadığım bizden büyük ağabeylerdi. Birkaç sene önce mezun olup Ankara’da üniversiteye girmişler zaman zaman geliyorlardı
Özellikle
"Çankaya Yolundayız Balam Asyanın Bozkurtları"
Anonim bir türkü olan "Yaylanın Yolundayız Balam" türküsünün ezgisi üzerine söz yazılmıştı ama coşkulu idi. Bizi bir yerlere götürüyordu. Moskof yıkılmış-bütün Türkler bir araya gelmişler bir ordu olmuşlar. Ne güzel hayallerdi?
İşte o sıralar sanat tarihinden Habip Hoca takmıştı bize. Mezun olmak zordu. Birde İsmail Hoca Kimyadan Taktı Mı "Oku b… oğlu b… adam ol diyerek" başımı okşadı. Bana Sosyalizmin alfabesi (Lui Hberman) kitabını vermişti. Yanında bir kaç kitap daha… Tereddüt ettim ama okumaya başladığımda madalyonun öbür yüzü ile karşılaştım. Sınıf emek – köylü işçi-emperyalizm -Hegel – Marks adalarını ilk kez öğreniyordum.
Bir arkadaş söylemişti 'her şey ortak olacak'
‘Yok ya’ dedim.
‘Yarin gül yanağından gayri her şey’ dedi
Sanırım Nazım Hikmet’in şiirinden bir bölüm olduğunu sonradan öğrenecektim. Arkadaşlarım üniversite sınavına hazırlanırken ben nenemim deyimi ile tiyatrolar gidiyordum G…tünün tezeğini silmeden ……..c.. gidiyor …demelerine aldırış etmeden...
Kimya ve sanat tarihinden aklımda kalan..;
Selçuklulardan kalan eserlerde Revnak'ların yapısı ve Portlant Çimentosunun formülü…
Bir baltaya sap olmadan bu memlekete gelmeyeceğim diyerek bir Salı günü köyden bir kat yatakla otobüse bindiğimde bir yaz sabahı idi…
Hedef üniversite idi .
VER ELİNİ İSTANBUL...
